Nawet moją ciemność
Rozjaśnia czasem promień nadziei
Choć przez kurz i pajęczyny
Nie do końca widoczny i jasny
Niekiedy też i mój smutek
Dotyka jasna dłoń
Lekka prawie jak mgła
Pytasz zatem skąd ta czerń
Przecież wiesz
Że tak jest mi ciepło
Nawet moją ciemność
Rozjaśnia czasem promień nadziei
Choć przez kurz i pajęczyny
Nie do końca widoczny i jasny
Niekiedy też i mój smutek
Dotyka jasna dłoń
Lekka prawie jak mgła
Pytasz zatem skąd ta czerń
Przecież wiesz
Że tak jest mi ciepło
o
16:24
Etykiety: Katarzyna Jewtuch, poezja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz