nikogo nie obchodzą
nasze chmurne czoła
i obrywamy uschłym pytaniem
co jest?
źle się czujesz?
idziemy trochę chwiejnie
omijamy latarnie
i nie oglądamy swoich odbić
w wystawach
trampki nasiąkłe wodą
kałuże nierzetelne
plask plask plask
a może
sam nie wiem
może chcielibyśmy coś powiedzieć
wykręcić nawilgłe zwoje
ciemnopurpurowych szmat
a może
pochylamy głowy
z rozmokłym marzeniem
dużego gładkiego kamienia
rozgrzanego nienachalnym słońcem
gdzieś na trudnej do odnalezienia polanie
i tam leżelibyśmy
obok schną połatane ubrania
nasza nagość byłaby cudowna
nasza skóra byłaby świetlista
może właśnie tego chcemy
-
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz